امروزه، معمولا وقتی صحبت ازطراحی برنامه های تعاملی(interaction design ) می شود،بیشتر توجه ها معطوف به وباست. برنامه های کاربردی تحت وب به سرعت در حال رشد و توسعه هستند و کاربران دوستدارند که با همان راحتی و سرعتی که با Desktop application ها کار می کنند با Web application ها هم کار کنند. طراحان برنامه های کاربردی وب هم برای از بین بردن اینشکاف ، روش های طراحی گوناگونی را پیشنهاد کرده اند.یکی از این روش ها روش Ajax است. Ajax مخفف Asynchronous JavaScript + XML می باشد. نگاهی به Suggest Google و Google Maps بیندازید . در Google Maps وقتی روی قسمتی از نقشه zoom می کنید و یابالا و پایین می روید همه چیز تقریبا به طور همزمان و بدون Load شدن مجدد صفحاتانجام می شود. در Suggest Google نیز وقتی مشغول تایپ کلمه مورد نظر خود هستید، بهطور همزمان کلمات مرتبط با آن و نیز نتایج حاصل از جستجوی آنها نمایش داده می شود. این برنامه ها چگونه کار می کنند؟ مدل کلاسیک برنامه های کاربردی وب به این صورتاست که: کاربران توسط یک واسط، درخواست خود را به وب سرور ارسال می کنند. سرورپردازشی خاص برای درخواست مورد نظر کاربر انجام می دهد و سپس نتیجه را به صورت HTML به کاربر برمی گرداند. این مدل با کاربرد اولیه وب به عنوان واسط انتقال hypertext سازگار است اما تجربیات نشان می دهد که در طراحی برنامه های کاربردی لزوما استفادهاز این مدل نتیجه مطلوب کاربران را نمی دهد! وقتی که سرور مشغول پردازش درخواستها است، کاربر چه می کند؟ مسلم است که انتظار می کشد! و این انتظار در هر مرحله ازانجام کار بیشتر و بیشتر می شود! زمانی که یک فرم وب را در برنام کاربردی خود قرارمی دهید کاربر باید تا زمان دریافت نتایج صبر کند.اصلا چه لزومی دارد که کاربرببیند برنامه او به سمت سرور می رود؟! Ajax به این پرسش ها پاسخ می دهد